Perú presenta a súa nova xoia arqueolóxica: "El Peñico". Unha cidade de máis de 3800 anos,que conectaba as culturas da costa do Pacífico coas culturas dos Andes e do Amazonas.
Composta por 32 estruturas monumentais, a cidade considérase contemporánea das civilizacións de Exipto, India, Sumeria eChina. Sin embargo, a diferencia destas, desenvolveuse en completo aillamento, e foi devastada polo cambio climático, según os investigadores.
Sabías que no teu interior viven uns 1.000 millóns de microbios?
A palabra microbio provén do grego ‘micro’ que significa diminuto e ‘bio’ significa vida.
Podemos dicir que un microbio é unha diminuta porción de vida que só podemos percibir visualmente cun microscopio. A ciencia que se ocupa do seu estudo é a microbioloxía.
Dentro dos microbios pode haber virus, bacterias, fungos e protozoos.
Son orixinarias de Estados Unidos, e poden superar os 100 metros de altura. Son árbores moi lonxevas que poden chegar a vivir 1800 anos, aínda que localizouse un exemplar con 3200 .Outra curiosidade é que a súa madeira é a máis cara do mundo: o metro cúbico valórase en 1.500 euros.
Pero, sabías que en Galicia tamén temos dous
importantes bosques de secuoias? As dúas están na provincia de Pontevedra:
Gondomar e Poio.
Desde 2017 hai unha plantación de secuoias na Serra do Galiñeiro en Gondomar (Pontevedra), a máis grande de Europa. Son 1.200 árbores
repartidos en 6 hectáreas, que se plantaron coa finalidade de loitar
contra os incendios. Hai que ter en conta que a codia da
secuoia é ignífuga e
actúa como un efectivo cortafogos. Polo momento as secuoias de O Galiñeiro son moi pequenas, pero
espérase que nuns anos formen unha arboreda compacta para combatir os
incendios.
En Poio hai outro bosque de secuoias, coñecido como o Bosque de Colón, que ten máis de 2 hectáreas. No ano 1992, o goberno americano decidiu regalar a España 500 exemplares de secuoia vermella, para conmemorar o 500 aniversario da chegada de Colón a América , e o lugar elixido foi Poio. Con só 33 anos de idade , as secuoias deste parque xa miden entre 30 e 35 m de altura.
Realiza hasta el ejercicio 15. Las soluciones están en las últimas hojas del documento.
www.edu.xunta.gal/centros/iescastroalobrevilagarcia/system/files/Ejercicios%20de%20sistemas%20de%20ecuaciones.pdf
No
sangue, a hemoglobina pode existir en dúas formas segundo leve unido
osíxeno ou non. A forma con osíxeno denomínase oxihemoglobina;
a outra, desoxihemoglobina.
No sangue arterial, máis do 95% da hemoglobina está en forma de
oxihemoglobina;
na veosa, entre un 50 e un 80%. O sangue osixenado é de cor vermella
brillante, mentres que o sangue desosixenado é de cor entre vermella
escura e púrpura.
Certos trastornos poden cambiar a cor do noso sangue. Por exemplo, hai fármacos que aportan xofre (azufre) á hemoglobina, transformándoa en sulfohemoglobina, de cor verdosa.
Non todos os animais teñen o sangue vermello. Por exemplo, as arañas, os cangrexos de ferradura e outros artrópodos teñen unha hemolinfa (fluído equivalente ó sangue) de cor azul que deben ós dous átomos de cobre contidos na proteína hemocianina, que sustitúe neles á nosa hemoglobina.
Por exemplo, o cogombro (pepino) de mar ten o sangue amarelento debido á proteína vanabina, que contén vanadio. O eslizón (unha especie de lagarta) tena verde á causa da biliverdina.
Outra curiosidade é o peixe de xeo, que non ten glóbulos vermellos no sangue (hemolinfa), o que fai que esta sexa transparente.
O plátano azul non é un produto de inxeniería xenética, é outra variedade de plátano que non se cultivara en España ata hai poucos anos. Esta froita é orixinaria do sudeste asiático e cultívase en Hawai, Filipinas e en Centroamérica.
Outra característica que sorprende deste plátano é o seu sabor a vainilla.
Estos plátanos van perdendo o característico azul a medida que van
madurando. Outra característica distinta está na cáscara do plátano, dado que ten
textura “aterciopelada”.
O penúltimo sábado de marzo celébrase a Hora do Planeta, unha iniciativa de World Wide Fund for Nature (WWF) que ten como propósito concienciar contra o cambio climático levando a cabo un apagón voluntario dunha hora.
Este apagón ten lugar nas cidades que queiran participar na iniciativa o penúltimo sábado do mes de marzo, de 20:30 a 21:30 na hora local de cada país.
Aínda que o evento fundamental consiste en que empresas, institucións, monumentos ou lugares emblemáticos apaguen as luces durante unha hora, A Hora do Planeta quere ir máis aló. Por eso convídase a todos os cidadáns a participar durante ese momento, antes e despois, en calquera pequena actividade que xere un impacto beneficioso sobre o medio ambiente.
Descubren en Atapuerca o rostro do humano máis antigo de Europa Occidental. Demostra que os primeiros humanos chegaron a Europa hai 1,4 millóns de anos.
CURIOSIDADES:
SALMUERA: pode ser en seco, que sería a salazón, cubrindo de sal directamente o alimento. Ou salmuera líquida, que seríameter a alimento nunha disolución de sal en auga ( cunha concentración entre un 5% e un 10%).
MOJAMA: salazón de atún.
CHUCRUT e KIMCHI: son parecidos, dado que se obtéñen da fermentación de repolo con outras verduras. Diferéncianse no tipo de repolo, sabor e orixe (xermana e coreana). Son ricos en probióticos.
A longitude de onda da luz vermella é aproximadamente de 645-700 nm; as frecuencias máis baixas que o vermello —e polo tanto, de lonxitudes de onda máis longas— denomínanse infravermellas e non son visibles. Así, a cor vermella corresponde á frecuencia máis baixa de luz discernible polo pllo humano.
A chirivía é unha hortaliza similar á cenoria no seu aspecto, -cunha cor máis parda e desvaída- que ademais de ser unha importante fonte de potasio, ten alto interés culinario.
Tamén coñecida co nome de pastinaca. É unha raíz moi rica en vitaminas e minerais, máis ca cenoria, aportando aos pratos un toque anisado, un lixeiro matiz picante e un delicioso sabor fresco que se percibe xa desde o momento de cocela.
As esponxas son obxectos porosos, que se empregan nun ambiente húmedo e cálido e que en pouco tempo acumulan unha gran cantidade de células mortas. Eso é un parque de atraccións para as bacterias, especialmente para as Pseudomonas aeruginosa .
Cambiar a esponxa de ducha é importante si queremos evitar certas infeccións. De feito, o seu uso non é imprescindible, polo que non usala sería aínda mellor. É aconsellable facelo cada 3 ou 4 semanas e, por suposto, si somos varias personas na casa, debemos ter unha para cada unha.
Cando falamos das esponxas de cociña (estropajos), o cambio debe ser moito máis regular, unha vez á semana.
O estropajo non queda máis remedio que usalo. As esponxas de baño sí son prescindibles e, si as cambiamos cando corresponde, supón unha gran acumulación de residuos que, salvo que sexan de materiais biodegradables, termina sendo contaminante.
.jpeg)
